وقتی یه نفر جامعه مجازی قم رو به هم می ریزه...
وقتی یه نفر درخواست دوستی با تو رو توی پارسی یار می ده...
وقتی یه نفر یه چیزهایی می نویسه که همه می مونن راست می گه یا اینکه داره فیلم در میاره...
وقتی برای یه نفر کامنت می ذاری و جوابت رو خیلی باحال می ده...
وقتی یه نفر ۵ اعتراف می کنه تا ...
وقتی یه نفر توی آخرین پستش ازت می خواد که براش دعا کنی زن بگیره...
وقتی یه امل مدرنیسم نشده وبلاگ می نویسه...

وقتی امروز صبح آخرین پستت رو نوشتی و وبلاگت رو از عزای یک وبلاگ نویس درآوردی...
وقتی سعی می کنی رفتن بی خداحافظی یه وبلاگ نویس رو فراموش کنی...
وقتی داری به یه وبلاگ نویس کوچولو فکر می کنی که تازه پدر ومادرش رو از دست داده...

دیگه نمی تونی باور کنی که اون علامت تعجب خوشگل که با یه نخ قرمز دوخته بودنش دیگه سراغت نمیاد..
دیگه اون پیام های همگانی به دستت نمی رسه...
دیگه نوشته های حسن نظری رو نمی خونی...

من که نمی تونم باور کنم ... اما ظاهرا باید قبول کنم...اون پیام های حسن که هیچ وقت نتونستم مسدودش کنم دیگه برام ارسال نمی شه...

هرکی می خواد هدیه تولد دوباره حسن رو بهش بده اینجا یه سر بزنه...

نوشته شده توسط : حسن قاسم زاده

نظرات دیگران [ نظر]